Jakie imię dla wnuka?
03.02.2015
Jakie imię dla wnuka?
W dniu 4 grudnia 2014 roku w sali konferencyjnej Urzędu Miasta w Tomaszowie Lubelskim odbył się wykład pracownika naukowo-dydaktycznego Katedry Języka Polskiego KUL – doktora Mariusza Kopra. Tym razem dla słuchaczy Uniwersytetu Trzeciego Wieku wygłosił on wykład poświęcony genezie oraz historii imiennictwa w Polsce. W swoim wystąpieniu połączonym z prezentacją multimedialną dokonał charakterystyki imion, które występują od średniowiecza aż po czasy współczesne. Jak zaznaczył prelegent, najstarszą grupę imion stanowiły rodzime nazwy dwuczłonowe, które miały pierwotnie postać życzeniową (np. Stanisław, Mirosław, Bogdan, Bogumiła, Bożydar), imiona skrócone od dwuczłonowych (np. Bolek, Miłosz, Stanek, Sulik) oraz imiona pochodzące od wyrazów pospolitych – tzw jednotematowe (np. Chocian, Czyż, Kochan, Pożar, Wilkan). Wraz z przyjęciem chrztu do Polski trafiły imiona chrześcijańskie ze Starego i Nowego Testamentu (np. Adam, Ewa, Daniel, Jan, Maria, Piotr, Andrzej), następnie zaś imiona świętych męczenników, założycieli zakonów, opatów, pustelników, biskupów, księży itp. (np. Aleksy, Benedykt, Grzegorz, Henryk, Jadwiga, Teresa). Jest to grupa imion obcych, których etymologia jest najczęściej hebrajska, łacińska, grecka, niemiecka itp. Równolegle z imionami chrześcijańskimi do systemu nazewniczego przenikały imiona z literatury pięknej (np. Horacy, Grażyna, Danuta, Diana, Jagienka). Popularność niektórych imion to tzw. moda nazewnicza. W ten sposób trafiły do Polski miana typu Isaura, Kewin, Elwis, Sandra, Pamela itp. Referent zwrócił uwagę na istotne kwestie, które winny mieć na uwadze osoby wybierające imię dziecku. Ważną rolę pełni w tym tzw. estetyka imienia i nazwiska oraz etymologia imion, nad którą bardzo rzadko się dzisiaj zastanawiamy. Motywacji w wyborze imienia jest znacznie więcej.
Druga część wykładu poświęcona była etymologii kilkudziesięciu imion żeńskich i męskich. Poza ich szczegółową motywacją rodzimą lub obcą referent wymieniał znanych imienników oraz przypisywane cechy charakteru danemu imieniu. Jak zaznaczył, tę ostatnią charakterystykę należy traktować z przymrużeniem oka. Wykład cieszył się dużym zainteresowaniem. Świadczyć mogą o tym prośby słuchaczy o wyjaśnianie kolejnych imion – jak można się domyślić konkretnych nosicieli. Na koniec autor odpowiadał na niełatwe pytania słuchaczy. Dla biblioteki Uniwersytetu Trzeciego Wieku oraz dwóch słuchaczy w nagrodę ufundował też kilka egzemplarzy swojej najnowszej książki.
UTW
