Polski Teatr Tańca
22.01.2020
POLSKI TEATR TAŃCA
45 | chor. Jacek Przybyłowicz
Jubileuszowy spektakl Polskiego Teatru Tańca „45” ukazuje historię młodych tancerzy, dotykając – w symbolicznym wymiarze – tematu zbiorowości, scalonej pracą zespołową, a także wspólną, świadomą decyzją wyboru sztuki jako sposobu na życie. Twórcy pragną pokazać moment, w którym obecnie znajduje się zespół najstarszego teatru tańca w Polsce. Ideą „45” jest wyjście poza tradycyjną formę korelacji choreografa i kompozytora. Podróż pojawia się jako temat spektaklu – podróż jako znak teatru, jego poszukiwanie, jako kompozycja choreograficzna oraz interaktywne zaproszenie dla widza w przestrzeni site specific.
„Pogranicze tańca” to projekt Polskiego Teatru Tańca współfinansowany przez Instytut Muzyki i Tańca z programu „Scena dla tańca”. Tytuł projektu ma znaczenie podwójne – z jednej strony podkreśla chęć dotarcia z jubileuszowym spektaklem „45” w choreografii Jacka Przybyłowicza do geograficznego pogranicza Polski, z drugiej natomiast podkreśla graniczną rolę gatunku teatru tańca, rozpiętego między tańcem a teatrem.
fragment recenzji:
„Artyści PTT fenomenalnie korzystają z posiadanych umiejętności, wspólnie konstruując przez cały czas trwania spektaklu znaczące – choć nigdy nie dosłowne – obrazy, oparte na geometrycznych wzorach przekraczających granice prostej symetrii.”
Piotr Dobrowolski | taniecPOLSKA.pl | 2019
Tournée obejmuje:
- Chełmski Dom Kultury | 31.01.2020
- Hrubieszowski Dom Kultury | 2.02.2020
- Przemyskie Centrum Kultury i Nauki ZAMEK | 4.02.2020
- Zamojski Dom Kultury | 6.02.2020
- Tomaszowski Dom Kultury | 8.02.2020
O choreografie:
Jacek Przybyłowicz
Jeden z najwybitniejszych choreografów swojego pokolenia. Jest absolwentem Państwowej Szkoły Baletowej i Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie (pedagogika baletu). Od 2014 roku członek Rady Programowej ds. Tańca Instytutu Muzyki i Tańca oraz wykładowca na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie. Kurator Programu Tańca Europy Środkowej w Azji, organizowanego przez Chińskie Ministerstwo Kultury. W latach 2009-2014 dyrektor Baletu w Teatrze Wielkim w Poznaniu. W tym czasie był również kuratorem artystycznym Poznańskiej Wiosny Baletowej i współtwórcą cyklu edukacyjnego Teren Tańca – Reinterpretacje, współorganizowanego przez Teatr Wielki w Poznaniu i Uniwersytet im. Adama Mickiewicza. Wielokrotny stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W latach 1987-1991 tancerz Teatru Wielkiego w Warszawie. W 1991 roku wyjechał z Polski, tańczył w Kibbutz Contemporary Dance Company gdzie tworzyli Mats Ek, Ohad Naharin, Jiři Kyliàn, Emanuel Gat, Itzik Galili i Rami Beer. W latach 1994-2001 wystąpił z zespołem Kibbutz na najbardziej prestiżowych festiwalach w ponad pięćdziesięciu krajach. Wystąpił w spektaklu „Kyr” chor. Ohad Naharin z Batscheva Dance Company. Jego choreografie obejmują m.in. „Verlorenheit” oraz „Orient Express" (2002), trzy spektakle w Polskim Teatrze Tańca „Naszyjnik gołębicy” (2003), „Barocco” na zaproszenie Biennale de la Dance w Lyonie, „Nuembir” (2008), cztery balety dla Polskiego Baletu Narodowego w Warszawie „Kilka krótkich sekwencji”(2005) z projekcją Katarzyny Kozyry, „Alpha Kryonia Xe” (2006), III Symfonię „Pieśń o nocy” (2006) oraz „Sześć skrzydeł aniołów”(2012), „Monochrome” (Kielecki Teatr Tańca, 2014), „Infolia”(Teatr Wielki w Poznaniu, 2015). „Gra w karty” (Opera Wrocławska, 2019). W 2013 wyreżyserował operę-oratorium „Król Edyp” zarejestrowaną przez TV ARTE. Obecnie większość swoich spektakli realizuje za granicą m.in. w Hiszpanii (Dantzaz Kompainia), Czechach (Prague Chamber Ballet), Chinach (Beijing Dance LTDX) oraz w Niemczech (Tanzcompagnie Giessen). W 2012 roku został odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Polski Teatr Tańca w swoich założeniach programowych kontynuuje dorobek, w którym wspiera i kreuje dialog polskich twórców współczesnych z najcenniejszymi osiągnięciami polskiej tradycji. Program PTT zakłada wykorzystanie polskiego fundamentu sztuki tańca, polskiej bazy twórców, oraz polskich tematów w realizacjach choreograficznych dzieł. Zaplanowana przy okazji jubileuszu 45-lecia PTT współpraca z Jackiem Przybyłowiczem wpisuje się w powyższe założenia programowe Teatru na lata 2017-2020. Z dużym sukcesem przygotowane choreografie Jacka Przybyłowicza na zespół PTT „Naszyjnik gołębicy”, „Barocco”, „Jesień-Nuembir” jednoznacznie potwierdzają wartość współpracy i wzajemnej inspiracji najbardziej uznanego teatru tańca w Polsce i polskiego choreografa, który zdobywał swoje doświadczenie sceniczne i twórcze na najważniejszych scenach świata. Twórca zaproponował zespół artystów współpracujących przy produkcji.
O projekcie „Pogranicze tańca”
Tytuł proponowanego projektu Polskiego Teatru Tańca „Pogranicze tańca" wykorzystuje znaczenie słowa pogranicze w dwójnasób. Z jednej strony podkreśla chęć dotarcia z naszym jubileuszowym spektaklem „45” w choreografii Jacka Przybyłowicza do geograficznego pogranicza Polski, z drugiej natomiast podkreśla graniczną rolę gatunku teatru tańca, rozpiętego między tańcem a teatrem. Podwójność znaczenia tytułu „Pogranicze tańca” tworzy więc klamrę, która zakładając objazd z repertuarową propozycją wzdłuż wschodniej granicy Polski, jednocześnie upowszechnia zjawisko, jakim jest teatr tańca. Do ośrodków kultury licznie obecnych w tym regionie spektakle profesjonalnego teatru tańca docierają niezwykle rzadko. Projekt zakłada trasę oraz prezentację spektaklu „45” w 5 ośrodkach kultury: Zamościu, Przemyślu, Chełmie, Tomaszowie Lubelskim i Hrubieszowie. Jego realizacja byłaby niepowtarzalną okazją do promocji gatunku teatr tańca, sztuki tańca, a także do spotkania pogranicznej widowni z profesjonalnym, najstarszym polskim teatrem tańca. W proponowanym spektaklu biorą udział wszyscy artyści tancerze PTT. Wartością dodaną projektu jest więc także spotkanie publiczności z wielkoobsadowym spektaklem tanecznym. Realizacja projektu jako jednego objazdu obniżyłaby koszta dotarcia do nowej publiczności. Obniżyłaby również koszta promocji projektu i kampanii informacyjnej. Ważnym elementem zadania byłaby także współpraca poszczególnych Partnerów. Poprzez zogniskowane promocyjno-logistyczne działania wokół projektu „Pogranicze tańca” zacieśniałoby więzy, pielęgnując umiejętność kolektywnej współpracy ponad granicami województw. Realizacja projektu zapewniłaby budowanie i stymulowanie rozwoju publiczności tańca i teatru tańca na obszarze, gdzie dostęp do teatru tańca jest ograniczony oraz nie ma stałej sceny tańca. Ponadto współpraca z Partnerami mogłaby zainicjować długofalowe planowanie prezentacji spektakli PTT w przygranicznych regionach.
O Polskim Teatrze Tańca
Polski Teatr Tańca istnieje od 45 lat. Był pierwszym autonomicznym zespołem tańca współczesnego w powojennej Polsce, materializacją autorskiej koncepcji jego założyciela Conrada Drzewieckiego, który pragnął tworzyć formy tańca odbiegające od konwencjonalnych wzorów baletowych. Historia Polskiego Teatru Tańca (do 2017 roku Polskiego Teatru Tańca - Baletu Poznańskiego) postrzegana być może przez pryzmat wielkich osobowości artystycznych, które kształtowały jego tożsamość przez kolejne lata. Mowa tu o dyrektorach teatru – Conradzie Drzewieckim, Mirosławie Różalskim, Ewie Wycichowskiej, Iwonie Pasińskiej, artystach – tancerzach, którzy stworzyli pamiętne kreacje w wybitnych spektaklach (były wśród nich takie indywidualności współczesnej polskiej sceny tańca, jak Krzysztof Pastor, dyrektor Polskiego Baletu Narodowego) oraz światowego formatu choreografach z różnych stron świata, którzy współtworzyli międzynarodowy wymiar artystycznych poczynań Polskiego Teatru Tańca, jak Anna Sokolov, Birgit Cullberg, Mats Ek, Örjan Andersson, Karine Saporta, Jo Strømgren czy Ohad Naharin.
Reformatorska pasja Conrada Drzewieckiego, który przekraczał granice konwencji i języków ruchowych, oryginalna koncepcja inscenizacyjno – choreograficzna Ewy Wycichowskiej zmierzająca do syntezy sztuk to wielostronicowe rozdziały, na które rozpisana jest 45 – letnie trwanie Polskiego Teatru Tańca. Obecnie dyrektorem Teatru jest jego wieloletnia pierwsza solistka Iwona Pasińska - choreograf, dramaturg ruchu, dr teatrologii. Od momentu objęcia przez Iwonę Pasińską funkcji dyrektora w 2016 roku, Polski Teatr Tańca przygotował 13 premier. Wciąż nie zmienia się jedno – obecność produkcji Polskiego Teatru Tańca na scenach całego świata, jego mobilność, nieustanne bycie w podróży. W 2017 roku udał się do Chin z najdłuższym w dotychczasowej historii tournée w Azji, obejmującym sześć realizacji w znakomitych ośrodkach teatralnych: Harbin Opera House, Tianjin Opera House i Poly Theatre w Shenzhen. Spektakle Polskiego Teatru Tańca prezentowane były m. in. podczas Sceny Tańca Studio, programu regularnej prezentacji najciekawszych spektakli tanecznych z całej Polski w Teatrze Studio w Warszawie, Malta Festival Poznań 2017, 2018 i 2019, 15th Belgrad Dance Festival, International Theatre Forum TEART w Mińsku, Shanghai International Arts Festival 2018 czy w Trinity Laban Conservatoire of Music and Dance w Londynie.
Istotnym nurtem działalności Teatru – i jego „podróży” poza granice kraju - jest produkcja krótkometrażowych filmów tańca, które znalazły się w selekcjach oficjalnych festiwali, konkursów i przeglądów filmowych na całym świecie. Efektem udziału w tych inicjatywach były liczne nagrody - „Inicjacja” w reżyserii Iwony Pasińskiej wyprodukowana przez Polski Teatr Tańca w 2017 roku, otrzymała nagrodę główną Best of Fest na Arts Triangle Dance Film Festival w Dallas, nagrodę główną w kategorii „Najlepszy film zagraniczny” w 3. edycji Mexico City Videodance Festival, pierwszą nagrodę w kategorii video - art podczas 8. edycji On Art Film Festival 2019, 2 nagrodę w kategorii „Best Dance or Music Related Film” podczas Annual ReelHeART International Film and Screenplay Festival w Toronto oraz Nagrodę Lyncha (Lynch Award) dla najlepszego filmu artystycznego Austin Arthouse Film Festival w Austin. „Brzemię”, które miało swoją premierę w 2018 roku zostało uhonorowane 2. nagrodą przez Jury 4. edycji odbywającego się w Norwegii konkursu RIFF: R.E.D. International Film Festival.
Obecnie w Polskim Teatrze Tańca trwa Rok Szyderców 2020 , który jest dla nas czasem wyzwolenia przez śmiech, doceniania roli humoru w życiu i w teatrze oraz pielęgnowania dystansu, który pozwala spojrzeć z innej perspektywy na siebie i na rzeczywistość.
Polski Teatr Tańca to „teatr ruchu” i „teatr w ruchu”, „teatr w drodze”. Projekt „Pogranicze tańca” to jego kolejna, ekscytująca podróż.
