Zbigniew Herbert - poeta niezwykły

12.01.2016

Zbigniew Herbert - poeta niezwykły

Naprzód był bóg nocy i burzy, czarny bałwan bez oczu, przed którym skakali nadzy i umazani krwią. Potem w czasach republiki było wielu bogów z żonami, dziećmi, trzeszczącymi łóżkami i bezpiecznie eksplodującym piorunem. W końcu już tylko zabobonni neurastenicy nosili w kieszeni mały posążek z soli, przedstawiający boga ironii. Nie było wówczas większego boga.
Wtedy przyszli barbarzyńcy. Oni też bardzo cenili bożka ironii. Tłukli go obcasami i wsypywali do potraw.

Zbigniew Herbert „z mitologii”

      Podczas ostatniego festiwalu „Miasto poezji” w Lublinie, nawiązała się ciekawa dyskusja na temat sytuacji kultury współczesnej. Jeden z poetów przytoczył wtedy zacytowany wyżej utwór Herberta. Wydaje się, że herbertowskie „Z mitologii” znakomicie obrazuje degradację kultury, jaką możemy zaobserwować już od jakiegoś czasu. Ale tamten poeta poszedł w swoich rozmyślaniach jeszcze dalej: dowodził, że nowi barbarzyńcy dopiero nadejdą.

      O Herbercie można powiedzieć bardzo wiele. Był filozofem, klasykiem, człowiekiem od siódmego anioła… Kto nie pamięta Pana Cogito, pełnemu patosu, ufności, czułości, tragikomicznej i heroicznej zarazem? Postaci ściśle żyjącej, tak realnej jak sam jej twórca. Albo Szemkela - siódmego anioła, tak różnego od pozostałej szóstki, ze swoją znerwicowaną naturą i kartoteką kryminalną, w której widnieje powtarzają się wciąż te same przewinienia? Szemiel jest bardziej ludzki niż ludziom by się mogło wydawać - jego grzechem jest miłosierdzie.

      Herbert, chociaż od jego śmierci minęło już osiemnaście lat, wciąż pozostaje żywy, a jego utwory wciąż zachwycają kolejne pokolenia. Przypomniał o tym pan Jacek Pawłucki na ostatnim wykładzie dla słuchaczy Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Tomaszowie Lub.

      Wykłady pana Pawłuckiego, pełne treści, przynoszą nową, piękną interpretację literatury i są prawdziwą ucztą dla duszy.