WIELCY ZAPOMNIANI - HALINA POŚWIATOWSKA

11.01.2018

Halina Poświatowska- jeszcze jedno wspomnienie- relacja ze spotkania

      5 stycznia 2018 roku w Bibliotece Pedagogicznej w Zamościu Filia w Tomaszowie Lubelskim odbyło się spotkanie z cyklu „Wielcy zapomniani...”. Celem spotkania było przybliżenie sylwetki wybitnej polskiej poetki oraz zachęcenie do czytania książek o życiu i twórczości Haliny Poświatowskiej zgromadzonych w bibliotece. Wykład wzbogacony prezentacją multimedialną prowadziła Anna Pitura, która w ciekawy sposób przedstawiła postać wybitnej poetki.

      Klub Poetycki Uniwersytetu Trzeciego Wieku pod kierownictwem Pani Danuty Kogut przygotował montaż słowno-muzyczny o życiu i twórczości Haliny Poświatowskiej pt. „...nie jestem gwiazdą – w ciemności umiem tylko kochać… „ opracowany przez Joannę Ziętek. W spotkaniu wzięli udział słuchacze Uniwersytetu Trzeciego Wieku.

      Prowadząca rozpoczęła spotkanie od cytatu „Im więcej się o niej dowiadujesz, im więcej czytasz jej utworów, tym jeszcze bardziej chcesz się w jej świat zanurzyć, świat podyktowany jej myślami, bo jest w nim coś niezwykłego, coś tak bardzo wolnego od tego wszystkiego, co nas na co dzień otacza...” (koniczynka.art.pl, księga gości).

      Mimo upływu lat Halina Poświatowska jest bardzo popularna, kolejne wznowienia jej książek znikają z półek, uczniowie analizują jej poezję na maturze, powstają nowe prace licencjackie i magisterskie. W 2017 roku minęła 50 rocznica jej śmierci. Co jest takiego fascynującego w kobiecie, która zostawiła po sobie w sumie niewielki dorobek literacki?: 3 tomiki wierszy: „Hymn bałwochwalczy”(1958), „Dzień dzisiejszy” (1963), „Oda do rąk” (1966), oraz utwór prozą „Opowieść dla przyjaciela”(1966). Co sprawia, że czytamy jej wiersze, listy, wspomnienia o niej? Nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Wielu badaczy wskazuje na nieszablonowy życiorys, nieuleczalną chorobę, inni twierdzą, że wiersze jej mają wielką siłę, odważnie przedstawiają miłość, pragnienia i pożądanie. Prowadząca wykład podziękowała słuchaczom Uniwersytetu Trzeciego Wieku, że mogła wspólnie przeżyć „jeszcze jedno wspomnienie”, cytując jedną z blogerek stwierdziła „Ja jestem wielbicielką Halinki”.

      Uczestnicy dowiedzieli się wielu ciekawostek z życia Haliny Poświatowskiej – młodej kobiety, poetki – „dziewczyny pełnej rozterek, zastanawiającej się, czy kupić znowu książki czy pantofle?”, zachwycającej się modnymi strojami, która miała ulubionych filozofów i poetów, płyty i przysmaki, kochała koty, władała kilkoma językami. Prowadząca opowiadała o mężczyznach jej życia. Niektórzy, jak mąż poetki Adolf Poświatowski, Ireneusz Morawski, Jan Adamski, wymienieni są w opracowaniach z imienia i nazwiska. Wiadomo jednak, że Poświatowska miała bardzo wielu bliskich znajomych, nie wnieśli do jej życia nic poza cierpieniem.

      Słuchacze prezentowali wiersze Haliny Poświatowskiej. Recytacja bardzo ożywiła spotkanie, w którym uczestniczyło 53 osoby.

      Prowadząca spotkanie stwierdziła, że poezja Haliny Poświatowskiej żyje i jest inspiracją dla kolejnych artystów. W oparciu o jej wiersze powstają widowiska poetyckie. Poezję Haliny Poświatowskiej śpiewają: Wanda Warska, Janusz Radek, Anna Maria Jopek, Magda Umer, Halina Wyrodek, Stanisław Soyka i wielu innych.

      Na zakończenie uczestnicy wykonali pamiątkową fotografię. Spotkaniu towarzyszyła wystawa „Halina Poświatowska – jeszcze jedno wspomnienie”.